Synthesizerfans

Met de komst van de synthesizer werd de muziek gerevolutionaliseerd, de voorbode van zoveel nieuwe muziekstijlen als dance, house, techno en trance, en een geheel eigen genre (elektronische muziek) dat tot op de dag van vandaag nog steeds tot de verbeelding spreekt. De veelzijdigheid van de synthesizer zorgt ervoor dat er een ongekende hoeveelheid klanken, instrumentsimulatie en vervorming van klanken ontstaat.

Deze club is opgericht als eerbetoon aan dit instrument en al zijn varianten, en vooral de artiesten en bands die met de synthesizer hun eigen klankwereld hebben gecomponeerd, van Isao Tomita en Kraftwerk tot Vangelis en Jarre - je zult ze allemaal tegenkomen op deze club. We brengen artikelen over legendarische albums, artiesten en tracks, naast de nodige discussie. Wees van harte welkom!

Zelden zou een soundtrack voor een film zo paradoxaal zijn en tegelijkertijd door iedereen geliefd. Vangelis ontving de Academy Award voor zijn muzikale omlijsting van de film Chariots of Fire uit 1981. Het verhaal speelt zich af in de jaren '20 van de vorige eeuw, toch gebruikt Vangelis in de muziek veelvuldig de synthesizer. En het werkt. Ook de piano keert dikwijls terug, niet in het minst in de zo bekende titeltrack.

De regisseur van 'Chariots', Hugh Hudson, had al eerder met Vangelis samengewerkt en was een bewonderaar van zijn composities. Toch was de keuze voor de synthesizerklanken van Vangelis een gok. De angst bestond dat mensen de film daardoor misschien minder goed begrepen. De rest is geschiedenis. Voor Vangelis zou 'Chariots' ook een persoonlijke betekenis krijgen. "Mijn vader is hardloper, dit is mijn ode aan hem."

Oorspronkelijk zou de regisseur het nummer L'Enfant van het Vangelis-album Opera Sauvage hebben uitgekozen voor 'Chariots', totdat Vangelis hem overtuigde dat hij voor de film een nog mooier thema kon componeren. Toch zou L'Enfant een plekje krijgen in de film. Een bekende Vangelis-melodie met de naam Hymne (van Opera Sauvage) ontbreekt juist in de film. Chariots of Fire is in al zijn paradoxen juist een van meest tijdloze muziekwerken gebleken.

Tekst: Serpentor, deels met dank aan Wikipedia

Het mooie aan muziek is dat een artiest of band erin slaagt om zichzelf steeds weer te overtreffen. Trans-Europe Express van de Duitse band Kraftwerk is een album dat al bijna 45 jaar tot de verbeelding spreekt. Het is een legendarische en invloedrijke prestatie, wellicht wat subtieler in toon dan eerdere albums, maar nog steeds typisch Kraftwerk, met duidelijk hoorbare invloeden van rockmuziek, pop en zelfs hip-hop. Het slaagt erin om nostalgische, zelfs ouderwetse muziektechnieken te combineren met hedendaagse invloeden.

Trans-Europe Express werd opgenomen in 1976 in Düsseldorf en uitgebracht in 1977 door Kling Klang Records, en de eerste reviews waren positief. Nog steeds is er niets veranderd aan de waardering, met sommigen die het zelfs Kraftwerks meest toegankelijke album noemen, steeds met de unieke samensmelting van minimalisme, mechanische ritmes en melodieën die bij je blijven. Een ander noemt het zelfs de geboorte van de moderne elektronische muziek.

Volgens Wolfgang Flür, percussionist in de band, werd Kraftwerk beïnvloed door de muziek van de Weimarrepubliek. "We zijn kinderen van net na de Tweede Wereldoorlog. We hadden geen enkele popcultuur, behalve de muziek die we kenden van voor de oorlog, zoals volksmuziek. In de jaren '20 en '30 werden melodieën ontwikkeld en vandaaruit begonnen we te werken." Paul Alessandrini droeg bij aan het concept van het album, en vond dat "met de muziek die jullie maken, zijn treinen en treinstations belangrijk in jullie universum. Daarom zouden jullie een nummer moeten schrijven over de Trans Europe Express".

Kraftwerk heeft altijd gedacht dat hun formatie in met name de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk geassocieerd werd met de tijd van de nazi's in Duitsland (eerdere nummers als Autobahn zouden onmiskenbaar worden gelinkt met de grote snelwegen van begin jaren '30 tot '40). Tegelijkertijd wilde Kraftwerk met dit album een symbolische stap zetten naar een Europese identiteit. Het is niet voor het niets dat dit album gezien wordt als een muzikaal lofdicht aan Europa.

Trans-Europe Express, het zesde studioalbum van Kraftwerk, bevat acht tracks waarvan Trans-Europe Express en Showroom for Dummies als zelfstandige singles zijn uitgebracht. Sinds de release van het album zijn de critici anno 2021 nog steeds eensgezind: dit is een album dat je gehoord moet hebben.

Tekst: Serpentor, deels met dank aan Wikipedia